case study – Proassist - System do zarządzania gabinetem i placówką medyczną

Czy reklama placówki medycznej zwiększy ilość pacjentów korzystających z jej usług?

Niezależnie od rodzaju działalności, każda firma ukierunkowana jest na docieranie do najszerszego grona odbiorców ze świadczonymi przez siebie usługami. Reklama stanowi bardzo ważny aspekt w każdej działalności, ponieważ pozwala na dotarcie do potencjalnego klienta oraz zachęca do skorzystania z dostarczanych usług.

Reklama usług medycznych

W przypadku placówek medycznych kwestia reklamy jest nieco utrudniona. Zasady reklamowania usług medycznych reguluje Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej:

Podmiot wykonujący działalność leczniczą podaje do wiadomości publicznej informacje o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń zdrowotnych. Treść i forma tych informacji nie mogą mieć cech reklamy.

Oznacza to, że lekarze mogą informować potencjalnych pacjentów o swoich usługach, jednocześnie nie zapewniając o ich skuteczności. Placówka medyczna może istnieć w internecie, posiadać stronę internetową, na której będą wymienione usługi przez nią świadczone wraz z nazwiskami lekarzy. Witryna jednak nie powinna w żaden sposób zachęcać pacjentów do korzystania z usług specjalistów.

Jak zatem reklamują się lekarze?

Z jednej strony tradycyjnie, poprzez ogłoszenia w prasie i wywiady w gazetach oraz tablice informacyjne. Z drugiej – co w obecnych czasach jest bardziej powszechne – za pomocą Internetu. Obecność lekarzy w sieci możemy zaobserwować przede wszystkim na stronach internetowych placówek medycznych oraz na portalach oferujących usługi medyczne.

Czy promocja placówki to dobre rozwiązanie?

Mając dosyć ograniczone możliwości w zakresie reklamy usług medycznych, managerowie dwoją się i troją w próbach wypromowania placówki. Z uwagi na fakt, że nie mogą zapewnić potencjalnych pacjentów o tym, że lekarze w placówce świadczą profesjonalne usługi, oraz zapewnić ich o efektywności ich usług, działania związane z marketingiem opierają na istnieniu swojej placówki w internecie oraz umieszczaniu informacji o specjalistach w miejscach dozwolonych, to znaczy na stronach internetowych, tablicach ogłoszeń na zewnątrz budynku placówki, w informatorach dotyczących usług medycznych.

Gdzie jest błąd?

Wśród wielu managerów placówek medycznych funkcjonuje przeświadczenie, że powyższe działania są wystarczające, aby potencjalni pacjenci skorzystali z usług ich placówek. Zarządzający placówkami inwestują w działania marketingowe, aby poszerzyć grono odbiorców ich usług. W końcu im więcej potencjalnych pacjentów dowie się o istnieniu placówki – tym więcej z nich wykaże chęci odwiedzenia jej w celu skorzystania ze świadczonych przez nią usług medycznych.

Być może u niektórych pacjentów rzeczywiście pojawi się chęć skorzystania z usług placówki, o której wiele słyszeli. Ilu jednak dotrze do placówki i odbędzie realną wizytę? Czy samo promowanie placówki wystarczy, aby zwiększyć ilość przeprowadzanych w niej wizyt?

Postanowiliśmy zobrazować nasze rozważania, przedstawiając je w postaci „Medycznego lejka sprzedażowego”.

Załóżmy, że dzięki reklamie, w którą zainwestował manager, o placówce dowiedziało się 100 tysięcy potencjalnych pacjentów.
80 tysięcy przeczytało informacje dotyczących placówki – sprawdziło, jakie usługi świadczy oraz zorientowało się w cenach.
60 tysięcy wyszukało numer telefonu z zamiarem zapisu na wizytę do placówki.
40 tysięcy podjęło realne działania, dzwoniąc do placówki w celu rezerwacji wizyty lub próbując zarejestrować się na wizytę przez internet.
20 tysięcy rzeczywiście umówiło się na wizytę.
Mniej niż 20 tysięcy pacjentów trafi do placówki na umówioną wizytę.

Co zrobić, aby zwiększyć tę liczbę? Na tym etapie z pewnością nie ma znaczenia, ilu z nich dowiedziało się o jej istnieniu oraz ile środków finansowych manager poświęcił na reklamę. W tym momencie ważniejsze będą działania, które powinien wdrożyć manager, aby umożliwić pacjentowi dotarcie do placówki, ułatwić mu zapis na wizytę oraz zachęcić go do skorzystania jej usług.

Medyczny lejek sprzedażowy należy budować od dołu, czyli od miejsca, które jest najbardziej istotne dla managera placówki medycznej.

1. Dostosowanie oferty do potrzeb pacjenta

Wybór miejsca odbywania wizyty w dużej mierze zależy od świadczeń medycznych wykonywanych przez specjalistów. Pacjent szuka placówki medycznej wykonującej usługi w zakresie konkretnych specjalizacji dopasowanych do jego potrzeb. Dlatego im większy zakres usług oferuje placówka medyczna, tym większą liczbę pacjentów ma szansę przyjąć.

2. Różne możliwości opłaty za wizytę

Możliwość wyboru płatności jest bardzo ważna z uwagi na fakt, że w dalszym ciągu pacjenci preferują różne ich formy. Jedni posługują się wyłącznie kartą, inni wciąż noszą ze sobą gotówkę. Dodatkowo wielu z nich chętnie korzysta z płatności on-line. Zapewnienie przez placówkę takiej możliwości uregulowania opłaty za wizytę jest dużym udogodnieniem dla pacjenta, ponieważ pozwala to na ominięcie recepcji lub skrócenie czasu spędzonego w gabinecie. Przedpłata na konto za wizytę daje pewność pojawienia się pacjenta na wizycie.

3. Informacja o dokładnym adresie placówki

Aby zagwarantować sobie pojawienie się pacjenta na wizycie, należy pomóc mu w dotarciu na miejsce. Wiadomość z dokładnym adresem placówki oraz informacją o gabinecie, w którym przyjmuje, lekarz pomoże pacjentowi trafić na wizytę. Rozwiązanie daje pewność, że wizyta się odbędzie.

4. Przypomnienie o wizytach

Pojawienie się pacjenta na wizycie manager może zapewnić sobie także poprzez przypomnienia o wizycie lub potwierdzanie wizyt. Wielu pacjentów zapomina o wizytach, szczególnie w przypadku długiego okresu oczekiwania. Przypomnienie w postaci wiadomości SMS lub potwierdzający telefon do pacjenta zmniejsza ryzyko niepojawienia się go w placówce na umówionej wizycie. Ten jeden ruch pozwala na zwiększenie liczby odbytych wizyt – a te najbardziej interesują każdego managera placówki medycznej.

5. Rejestracja wizyt

Najważniejszym aspektem jest to, czy placówka udostępnia zainteresowanym pacjentom odpowiednie źródła zapisów na wizyty. Rejestracja telefoniczna powinna być przygotowana na odbieranie dużej ilości telefonów od pacjentów, dzwoniących w celu rezerwacji wizyty. Oprócz tego, wielu z nich preferuje zapisy na wizyty on-line. Udostępnienie takiej możliwości z pewnością zwiększy liczbę pacjentów korzystających z usług lekarzy danej placówki.

W ten bardzo prosty sposób lejek sprzedażowy poszerzany jest w miejscu, w którym liczba potencjalnych pacjentów placówki spada z liczby 60 000 na 40 000 oraz z 40 000 na 20 000. W tym momencie eliminowany jest problem niedodzwonienia się do placówki. Dodatkowo poszerzana jest możliwość zapisu na wizytę poprzez udostępnienie rezerwacji wizyt w godzinach nocnych oraz w dni wolne.

Podsumowując: manager powinien zwiększyć przepustowość rejestracji telefonicznej oraz zapewnić im prostą rejestrację on-line.

6. Callback na stronę internetową

Polega na tym, że pacjent nie musi dzwonić do placówki medycznej, aby umówić się na wizytę – wystarczy, że wejdzie na jej stronę internetową i kliknie odpowiedni przycisk. Po wykonaniu tej czynności to placówka oddzwoni do pacjenta. Możliwość oddzwonienia po wejściu na stronę internetową jest bardzo przydatnym rozwiązaniem. Pozwala na zwiększenie liczby potencjalnych pacjentów z 20 000 do 40 000.

Jaki z tego wniosek?

Niezależnie od tego, jak bardzo znana jest dana placówka – jeśli nie wprowadzi ona odpowiednich możliwości dla swoich pacjentów – nie przekonają się oni o skuteczności usług świadczonych przez jej lekarzy.

Wyobraźmy sobie następującą sytuację:

Twoja placówka medyczna istnieje w internecie, dotarłeś do szerokiego grona odbiorców, udało Ci się zdobyć zainteresowanie potencjalnych klientów. Część z nich zdecydowała się na skorzystanie z usług lekarzy w Twojej placówce. Pacjent znalazł już placówkę w internecie i próbuje zapisać się na wizytę. Wielu z nich, na pewno będzie próbowało znaleźć możliwość internetowego zapisu, lub skorzysta z rejestracji telefonicznej. Pacjent wybiera numer telefonu i… nikt nie odbiera. Nie wiedząc, jak skuteczne usługi świadczy lekarz, do którego chciał się udać na wizytę – pacjent rezygnuje, ponieważ zapis do specjalisty został skutecznie utrudniony. Przecież, aby móc pojawić się w placówce – pacjent musi mieć możliwość zapisu na wizytę.

Dlatego, zanim jako manager zainwestujesz w reklamę swojej placówki medycznej – weź pod uwagę najważniejszy aspekt, jakim jest organizacja pracy. Żadne działania marketingowe prowadzone w celu wypromowania placówki nie okażą się skuteczne, jeżeli pacjenci nie będą mieli możliwości rezerwacji wizyty oraz innych udogodnień, takich jak przypominanie o wizytach, czy wybór płatności. Dostęp do placówki powinien być jak najprostszy, a dotarcie do niej nie powinno stanowić problemu dla pacjenta.

Usprawnienie funkcjonowania obsługi pacjenta placówki – większa ilość pacjentów

Manager powinien postawić sobie kilka pytań: Jakie udogodnienia może zagwarantować pacjentom korzystającym z jej usług? Czy pacjent ma możliwość zapisu za wizytę przez internet? Czy rejestracja telefoniczna pacjentów odbiera wszystkie połączenia? Czy istnieje możliwość płatności on-line? Czy placówka potwierdza wizyty, lub przypomina o nich? Jeżeli większość odpowiedzi na powyższe pytania jest przecząca – to w pierwszej kolejności należy zainwestować w poprawę funkcjonowania placówki, a dopiero później zająć się marketingiem. Reklama da pacjentom wyłącznie wiedzę na temat istnienia placówki, nie ułatwiając im tym samym dotarcia do niej na wizytę.

Podmiot Leczniczy i Praktyka Medyczna – Charakterystyka i Różnice

Działalność lecznicza, oprócz świadczenia usług medycznych związanych z poprawianiem i utrzymywaniem zdrowia pacjentów opiera się również na promowaniu zdrowego trybu życia oraz wykonywaniu działań edukacyjnych związanych z medycyną. Każdy lekarz może wykonywać swoją działalność leczniczą w wybranej przez siebie formie. Udzielanie świadczeń może odbywać się w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, spółki cywilnej oraz spółki jawnej. Niezależnie od formy świadczenia usług, każdy lekarz powinien stosować się do zasad prowadzenia działalności leczniczej, takich jak posiadanie odpowiedniego pomieszczenia oraz urządzeń, a także przechowywania wyposażenia oraz wyrobów medycznych.

Przed rozpoczęciem prowadzenia swojej działalności leczniczej, w pierwszej kolejności należy wybrać jej formę. W zależności od tego, w jaki sposób lekarz chce świadczyć swoje usługi, może wybrać między indywidualną praktyką lekarską a działalnością w ramach podmiotu leczniczego.

Podmiot medyczny

Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej reguluje, kogo określa się jako podmiot leczniczy. Są to przede wszystkim przedsiębiorcy, samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, jednostki budżetowe, instytuty badawcze, fundacje i stowarzyszenia, osoby prawne i jednostki organizacyjne oraz jednostki wojskowe. Obowiązki podmiotu leczniczego wykonuje jego kierownik i związane są one wyłącznie z jego działalnością leczniczą.

W ramach podmiotu leczniczego mogą działać osoby niekoniecznie związane ze światem medycznym. Jednak dana osoba ma prawo zatrudniać w swojej placówce wyłącznie wykwalifikowanych specjalistów.

Każdy podmiot medyczny musi dysponować budynkiem wyposażonym w odpowiedni sprzęt medyczny oraz posiadać miejsce na przechowywanie wyrobów medycznych, oraz środków spożywczych przeznaczenia medycznego. Placówka jest poddana planowanej kontroli sanepidu realizowanej w ciągu roku od dnia jej założenia.

Prowadzenie placówki działającej w ramach podmiotu leczniczego wiąże się ze swobodą w zakresie rozpoczynania oraz rozwiązywania współpracy z kadrą medyczną placówki. Oznacza to, że każdy kierownik podmiotu leczniczego – niezależnie od tego, czy jest lekarzem prowadzącym podmiot leczniczy, czy przedsiębiorcą niezwiązanym ze światem medycznym prowadzącym placówkę – ma prawo zatrudniania w swojej placówce lekarzy oraz wybrania rodzaju umowy, na podstawie której będą oni świadczyli swoje usługi.

Oprócz tego działalność podmiotu medycznego może być rozszerzona poprzez otwieranie kilku nowych miejsc świadczenia usług. Dodatkowo, w obrębie każdej placówki medycznej mogą być tworzone poradnie, w których zatrudniani są lekarze specjaliści. Takie rozwiązania dają duże możliwości rozwoju placówki jako przedsiębiorstwa.

Praktyka lekarska

Jak określa Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, praktyka lekarska może przybrać następujące formy:

jednoosobowa działalność gospodarcza jako indywidualna praktyka lekarska
indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania
indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w zakładzie leczniczym
spółka cywilna, jawna lub partnerska jako grupowa praktyka lekarska

Praktyka lekarska może być prowadzona wyłącznie przez osobę uprawnioną do wykonywania świadczeń medycznych. Daje ona nieco szerszy zakres w kwestii miejsca świadczenia usług niż podmiot medyczny, ponieważ może być wykonywana zakładach leczniczych, miejscu wezwania lub miejscu, które nie jest użytkowane publiczne (np. mieszkaniu prywatnym). Dane miejsce musi spełniać specjalne wymagania związane z jego wyposażeniem oraz wydzieleniem odpowiedniego pomieszczenia na świadczenie usług medycznych.

W jednym miejscu (budynku, mieszkaniu) może działać kilka praktyk lekarskich jednocześnie. Niezależnie od tego, czy usługi świadczone są w jednym, czy kilku pomieszczeniach, każda z praktyk jest kontrolowana przez sanepid odrębnie.

Dopuszcza się prowadzenia kilku praktyk medycznych przez jednego lekarza, jednak w danym zakresie jest on zobowiązany do prowadzenia ich samodzielnie, bez zlecania świadczeń innym lekarzom. Dodatkowo nie istnieje możliwość zatrudniania innych lekarzy w ramach praktyki medycznej.

Dokumentacja indywidualna i zbiorcza

Obowiązek prowadzenia dokumentacji medycznej dotyczy zarówno podmiotu leczniczego, jak i praktyki lekarskiej. Ogólnie rzecz biorąc, wyróżniamy indywidualną dokumentację medyczną, odnoszącą się do konkretnych pacjentów, oraz zbiorczą, przeznaczoną dla ogółu lub grupy pacjentów danej placówki.

Indywidualna dokumentacja medyczna dodatkowo dzieli się na wewnętrzną oraz zewnętrzną. Podstawowy element indywidualnej dokumentacji wewnętrznej stanowią historie choroby. Z tego rodzaju dokumentacji korzysta personel placówki w zależności od potrzeb. Zewnętrza dokumentacja indywidualna przeznaczona jest do użytku pacjenta. Swoim zakresem obejmuje ona skierowania na badania, zaświadczenia, opinie lekarskie oraz karty informacyjne o przebiegu hospitalizacji. W dokumentacji indywidualnej uwzględniane są szczegółowe informacje dotyczące pacjenta. Obejmuje ona opisy chorób pacjentów oraz udzielanych im świadczeń medycznych.

W ramach zbiorczej dokumentacji medycznej prowadzone są różnego rodzaju księgi, rejestry oraz formularze. Zawiera ona podstawowe dane pacjentów, którzy korzystają z usług medycznych konkretnej placówki.

Dokumentacja medyczna w podmiocie medycznym

Podmioty lecznicze zobowiązane są do prowadzenia zarówno indywidualnej dokumentacji medycznej, jak i dokumentacji zbiorczej. Istnieje wymóg posiadania jednej dokumentacji medycznej dla całego podmiotu, jednak każdy lekarz udzielający świadczeń w konkretnej poradni powinien dokonywać w niej wpisów. Dzięki temu, że dokumentacja jest wspólna dla całego podmiotu, każdy pacjent po odbyciu wizyty w dowolnej poradni specjalistycznej ma założoną kartę i nie ma konieczności każdorazowego wprowadzania jego danych w przypadku przyjmowania go w innych poradniach.

Dokumentacja medyczna stanowi własność podmiotu medycznego, co oznacza, że lekarz kończący współpracę z podmiotem zobowiązany jest do pozostawienia dokumentacji w placówce i traci do niej wszelkie prawa.

Dokumentacja medyczna dla praktyki lekarskiej

W przypadku praktyki lekarskiej obowiązek prowadzenia dokumentacji medycznej wygląda nieco inaczej niż w kwestii podmiotu medycznego. Specjalista w ramach praktyki medycznej zobowiązany jest do prowadzenia wyłącznie indywidualnej dokumentacji medycznej. Ponadto prawo do danej dokumentacji medycznej posiada wyłącznie prowadzący ją lekarz i nie mają wglądu do niej inni specjaliści przyjmujący w innych gabinetach w obrębie danej placówki. Dlatego, w przeciwieństwie do podmiotu medycznego, w tym przypadku konieczne jest zakładanie karty również pacjentom, którzy już odbyli wizytę u innego lekarza w tej samej placówce.

Sprawozdanie z ambulatoryjnej opieki zdrowotnej

Obowiązek wypełniania oraz składania sprawozdania do Głównego Urzędu Statystycznego obejmuje wszystkie podmioty medyczne działające w ramach podstawowej i/lub specjalistycznej ambulatoryjnej opieki zdrowotnej. W przypadku praktyki lekarskiej sprawozdanie z ambulatoryjnej opieki zdrowotnej dotyczy praktyk lekarskich indywidualnych, indywidualnych praktyk specjalistycznych oraz grupowych praktyk świadczących usługi medyczne finansowane ze środków publicznych, co oznacza, że obowiązek składania sprawozdań nie dotyczy praktyk, które nie mają podpisanej umowy z NFZ.

Wystawianie e recepty oraz weryfikacja pacjenta w systemie Elektronicznej Weryfikacji Uprawnień Świadczeniobiorców

Narodowy Fundusz Zdrowia zawiera umowy o świadczenia opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych zarówno z praktykami lekarskimi, jak i podmiotami leczniczymi. Przy czym, z uwagi na fakt, że lekarz działający w ramach praktyki lekarskiej nie może zatrudniać innych specjalistów, dana umowa może dotyczyć wyłącznie jednego zakresu świadczeń wykonywanych w ramach praktyki.

Do wystawiania recept refundowanych uprawnieni są wyłącznie niekarani lekarze posiadający prawo wykonywania zawodu. Dodatkowo lekarz musi mieć podpisaną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia lub, jeśli nie wykonuje świadczeń finansowanych ze środków publicznych, powinien podpisać umowę na wystawianie recept refundowanych.

Zarówno podpisanie umowy o świadczenie usług finansowanych ze środków publicznych, jak i umowa upoważniająca do wystawiania recepty na leki refundowane daje podmiotom medycznym i praktykom lekarskim dostęp do danych eWUŚ. Każdy lekarz ma możliwość weryfikacji ubezpieczenia pacjenta, któremu wystawiana jest recepta refundowana.

Od stycznia 2020 roku wystawianie recepty online jest obowiązkowe dla każdej działalności leczniczej.

E -recepta dla podmiotu

W celu rozpoczęcia wystawiania recepty online przez lekarzy, zatrudnionych w ramach danego podmiotu medycznego, dany podmiot powinien złożyć wniosek o założenie konta w Rejestrze Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą (RPWDL) oraz na platformie E-Zdrowie (P1), po czym przez platformę RPWDL generowane zostają certyfikaty TLS i WSS. Przed wdrożeniem do placówki możliwości korzystania z e-recepty, należy zaktualizować oprogramowanie gabinetowe poprzez dodanie do niego funkcji recepty online. Lekarz uprawniony do wystawiania elektronicznej recepty powinien posiadać podpis elektroniczny (certyfikat ZUS, profil zaufany lub podpis kwalifikowany).
Certyfikaty wygenerowane przez w RPWDL są wspólne dla wszystkich lekarzy zatrudnionych przez podmiot leczniczy, dzięki czemu nie muszą oni zdobywać certyfikatów na własną rękę.

E-recepta dla praktyki lekarskiej

Procedura dotycząca generowania certyfikatów w przypadku praktyki lekarskiej jest taka sama jak w podmiocie medycznym. Jedyną różnicę stanowi fakt, że wszyscy lekarze działający w ramach praktyk medycznych powinni wygenerować własne, osobne certyfikaty potrzebne do wystawiania elektronicznej recepty.

Mit o różnicy w rozliczaniu lekarzy w praktyce lekarskiej i podmiotu medycznego

Wśród niektórych lekarzy funkcjonuje przekonanie, że rozliczanie ze specjalistami w ramach działalności leczniczej możliwe jest tylko po założeniu podmiotu medycznego. Dane przeświadczenie jest wynikiem błędnych informacji na temat różnicy między obowiązkami lekarzy świadczących usługi finansowane przez NFZ a zobowiązaniami tych, którzy przyjmują pacjentów prywatnie. Nawiązywanie stosunku pracy jest konieczne wyłącznie w przypadku współpracy z lekarzem wykonującym świadczenia finansowane ze środków NFZ. Zatrudnienie takiego lekarza, owszem, możliwe jest tylko w ramach podmiotu medycznego. Natomiast w kwestii prywatnych świadczeń zdrowotnych (z uwagi na fakt, że nie ma obowiązku zatrudniania takiego lekarza), rozliczenie może odbywać się w inny sposób. Rozwiązanie może stanowić udostępnienie gabinetów lekarzom lub umowa, na podstawie której pobierany jest konkretny procent za usługi świadczone w ramach działalności leczniczej. Dlatego lekarze, którzy mają zamiar podjąć współpracę z innymi lekarzami, nie mają obowiązku zakładania podmiotu leczniczego.

PODSUMOWANIE

Rozpoczęcie działalności leczniczej związane jest z wyborem jej formy. Lekarze mają do wyboru świadczenie usług w ramach praktyki lekarskiej lub prowadzenie podmiotu leczniczego. Wybór formy udzielania świadczeń medycznych zależy od indywidualnych preferencji osoby zainteresowanej. Każda działalność lecznicza zobowiązana jest do prowadzenia dokumentacji medycznej. Podmiot leczniczy zobowiązany jest do prowadzenia indywidualnej oraz zbiorczej dokumentacji medycznej, natomiast w ramach praktyki lekarskiej prowadzona jest wyłącznie dokumentacja indywidualna.

Małe Centrum – Sprawdź czy musisz rejestrować podmiot, czy możesz pominąć formalności.

W przypadku, gdy lekarz decyduje się na otwarcie małej działalności, jaką może być przykładowo niewielkie centrum medyczne, a jednocześnie nie ma zamiaru podpisywać umowy z NFZ, może się okazać, że lepszym rozwiązaniem będzie prowadzenie praktyki lekarskiej. Dzięki temu kilku lekarzy będzie mogło świadczyć swoje usługi w jednym miejscu w ramach grupowej praktyki lekarskiej lub kilku indywidualnych, co pozwoli uniknąć konieczności prowadzenia obszernej dokumentacji medycznej oraz składania sprawozdań do GUS-u.

W danym przypadku odpowiedzialność za swoje działania ponoszą konkretni lekarze, a nie placówka medyczna. Dlatego, chcąc uniknąć strat czasowych i finansowych oraz zbędnych formalności, wystarczy otwarcie praktyki lekarskiej zamiast tworzenia podmiotu leczniczego.

Kiedy tworzenie podmiotu medycznego ma sens ?

Przede wszystkim, wtedy gdy lekarz planuje otworzyć w swojej działalności więcej niż od dwóch do trzech gabinetów podnajmowanych dla kilku lekarzy.

Działanie w ramach podmiotu leczniczego sprawdzi się, gdy lekarz zamierza otworzyć większe centrum medyczne, w którym zostaną zatrudniani inni lekarze. Dodatkowo podmiot leczniczy może stanowić rozwiązanie dla przedsiębiorców niezwiązanych ze światem medycznym. Przedsiębiorca lub lekarz zakładający podmiot może nawiązać współpracę ze specjalistami świadczącymi usługi specjalistyczne stanowiące źródło przychodu placówki. Oprócz tego ma on możliwość zatrudnienia managera, który będzie prowadził placówkę oraz innych pracowników, którzy będą zajmować się sprawami formalnymi. Oznacza to, że chęć uruchomienia i rozwijania dużej działalności gospodarczej w zakresie usług medycznych możliwa jest wyłącznie po założeniu podmiotu medycznego.